شرمندگی
برگرد که سینه ی تو سنگ است هنوز
عشق تو اسیر نام و ننگ است هنوز
شرمنده ام که این چنین میگویم: آغوش گشاده ی تو تنگ است هنوز
پاس گاه اشرار
هم مرز گل و باغ و بهاران شده است
هم سایه ی پاس گاه باران شده است
با این همه حوزه ی خطر خیز دلم
جولان گه اشرار غزل خوان شده است
تنگه
خونین زگلوگاه درنگ آمده ام
فارغ زخیال نام و ننگ آمده ام
تنگ است دلم همیشه...ای عشق بیا!
از زیستنی چنین به تنگ آمده ام
پژواک
پیمانه ی چشم یار،هشیارم کرد
دشنام کبود دار،بیدارم کرد
یک بار به نام عشق او را خواندم
در زخم،هزار بار تکرارم کرد
خبر
روزنامه خوان حرفه ای!
جمعه ها فقط
از آخرین وقایع دلم خبر بگیر
هفته نامه ام هنوز
مرتضی دلاوری پاریزی
موضوع مطلب : 
